Nazwa gips pochodzi od greckiego słowa gypsos, oznaczającego czynność kładzenia gipsu i kredy, wylewania cementu. Minerał ten pochodzi z grupy siarczanów (dokładnie jest to uwodniony siarczan wapnia), jak również skala osadowa – siarczanowa, zbudowana głównie z kalcytu oraz halitu.
Takowy minerał gipsowy jest pospolity i powszechnie występuje w przyrodzie. Gips występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, grubokrystalicznych łuskowych, rozetowych, włóknistych i proszkowych. Odmian tych jest około siedemdziesiąt. 
Co ciekawe, surowiec kojarzący się z silnym utwardzeniem, tak naprawdę jest miękki, giętki, przezroczysty, łatwo daje się pokroić i doskonale rozpuszcza się w gorącej wodzie. Na obszarach pustynnych, za sprawą zawartości ziarenek kwarcowych, z gipsu formują się tzw. róże piaskowe. Ich kształty mogą zostać odtworzone w gipsowej podłodze, którą zdecydujemy się zastosować w naszych domkach letniskowych, na gankach, tarasach, balkonach…
Przy wyborze płyt gipsowych, należy zdecydować, czy chcemy stosować selenit – duże, bezbarwne kryształy, czy też gipsy włókniste. Minerały takie powstają na skutek ewaporacji – odparowania wód słonych jezior lub ciepłych mórz. Najwięcej polskich gipsowych zbiorów pochodzi z okolic Opoczna, Mszczonowa, z Sudetów, z Dobrzynia nad Wisłą. Na świecie do regionów eksportowych należą tereny Tanzanii, Kanady, Nowej Szkocji, Stanów Zjednoczonych oraz Meksyku.
W przemyśle gipsowy interes wciąż należy do opłacalnych: stosuje się ów produkt jako spoiwo mineralne, surowiec rzeźbiarski, masę do modelowania. Wielu zna także gips stomatologiczny – służący za formę do odlewania i chirurgiczny – pomagający unieruchomić złamane kończyny. Gipsiarze pracują w tzw. sztukaterii, tworząc gipsowe stiuki bądź ornamenty – alabaster (odmiana mineralna), od wieków, stanowi element dekoracyjny. Architektoniczny, artystyczny.
Leave a Reply